EEN RONDJE NL - FINLAND op een MZ ETZ 250

Ik heb maar eens een verhaaltje "opgepoetst" dat ik in 1992 had geschreven voor het clubblad van de MZ-Club Holland.
Het gaat over m'n eerste reis naar Finland op een MZ ETZ 250 (1-cylinder 2-takt, 21 pk).
Het laat zien dat je niet over een superkanon hoeft te beschikken om grotere reizen te maken.
Een eenvoudig bescheiden werkpaard kan al genoeg zijn om er heerlijk "tussenuit" te zijn.

Ik ben sindsdien vaker op motoren naar Finland geweest.
In 2003 nog op zo'n zelfde MZ 250 cc (21 pk) maar dan met zijspan.
Dat vergde iets meer geduld, maar ja, wie heeft er nou haast op z'n vakantie?
Een verslag van deze reis vind je overigens op m'n website, mocht je geïnteresseerd zijn.
Klik hier: FINLAND per MZ-250 COMBI

En een paar jaar geleden was ik er nog op m'n toenmalige motor; een Suzuki Freewind 1-pitter van 650 cc.
Toch ook niet echt een "groottoerist". Maar dát is nou eenmaal het soort motoren waar ik van houd;
Eenvoudige gebruiksmachines...
Als alles meezit dan hoop ik in juni weer eens m'n Finse maten van de MZ-club te bezoeken op m'n huidige fiets; de BMW F650 GS Dakar.

Oké, genoeg gel...ld.
We gaan op reis.....

============================================================
EEN RONDJE NL - FINLAND op een MZ ETZ 250.

Na het Engelse MZ-treffen (1991) had ik geen grotere buitenlandse reizen meer gemaakt.
Half juni was echter plots de gelegenheid daar om de lang gekoesterde wens, om Finland eens op de motor te bezoeken,
waar te maken.

Omdat Mrs. O-t. uit Finland komt ken ik het land en de Finnen (en de taal -15 naamvallen !- ) een beetje.
En dat kwam goed uit, want wegens werk kon zij zelf helaas niet mee.
Finland is een fantastisch land met erg vriendelijke, bescheiden inwoners.
Er is heel veel ruimte, rust en natuur, want het land is 10 X zo groot als Nederland, maar er wonen maar 5 miljoen mensen.
En er zijn natuurlijk de vele, vele prachtige meren.
Helaas was ik er nog nooit op de motor geweest, omdat wij vanwege de kinderen altijd met de auto gingen.
Maar daar ging nu verandering in komen.

Rust en r u i m t e

Als voorzitter van onze MZ-club had ik net een korte briefwisseling gehad met een paar Finnen, die in december de nieuwe
Finse MZ-Club hadden opgericht.
En toen ik hoorde dat ze hun eerste treffen op 19-20 juni hadden moest ik daar natuurlijk bij zijn!
Omdat ik er niet te lang tussenuit kon, besloot ik op de solo MZ te gaan.
Met het zijspan had ik de hele reis over binnenwegen moeten afleggen, en dat zou me net wat te lang duren.
Hoewel "snelweg boenderen" bepaald niet mijn idee van een leuke motortrip is, zeker niet op een 250 cc ééncylinder
tweetakt, schiet het soms wel op.
Ik had echter nóg een reden om de solo te pakken.
Qua ruimte was ik met het zijspan zo verwend geraakt, dat ik allerlei onnode zaken begon mee te sjouwen.
Extra slaapzakken, regenlaarzen, gympen, schoenen, stropdassen, driedelig grijs, rokkostuum, 3-zitsbank,
eetkamerameubelement ... Je kent dat wel!
De solo zou mij dwingen om puur "motorkamperend" te overleven met een minimum aan uitrusting.
Alleen wat in de topkoffer en twee zijtasjes paste mocht mee.
En de tent, natuurlijk.
En ook nog wat in de tanktas.
En oh ja..., het rugzakje natuurlijk, maar dat was niet veel, en het moest heel licht zijn.

Nadat ik nog even de technische zaken had nagelopen en olie had ververst, heb ik nog een kleiner vóór-tandwiel gemonteerd.
Met deze overbrenging zou ie max. 120 km/u lopen, maar door de grotere trekkracht, zou hij dat bij tegenwind en tegen
heuvels op enzo ook volhouden.
'T is tenslotte maar een klein motorretje, en er kwam een boel bagage en vooral windvangers op (scherm, top-koffer,
tent, zijtassen, gitaar..!).

Ik zou dinsdag vertrekken, dus maandag getracht om alles wat ik normaal in m'n zijspan pleurde in m'n tasjes
te proppen. Frustratie alom dus! Ik had de bagage voor m'n gevoel al tot een minimum teruggebracht, maar
moest ter plekke toch nog heel wat spullen "overbodig verklaren".
Uiteindelijk had ik een evenwichtige samenstelling van 't absoluut noodzakelijke (en meer niet) op het gebied van
kampeerovernachtingen, kook- en eetgerei, kleding, wasspul en wat technische zaken; gereedschap,
reserve-dingetjes (kabels, bougie), 2T-olie.
Plus wat "diversen" zoals m'n kleine foto-camera (voor de spiegelreflex was absoluut geen plek meer!) en regenkleding.
En de gitaar natuurlijk, want die gáát mee. koste wat kost! Alles verpakt in waterdichte zakken.
Aldus voorbereid, heb ik dinsdagochtend half 9 de motor gestart (kicken) en ben vertrokken.

De route naar Finland ken ik onderhand wel.
In en naar Scandinavië heb je nogal wat aanbod van veerdiensten, en zijn verschillende routes mogelijk, maar
lang geleden (1971 1e keer naar Finland) heb ik een route gekozen en wijk daar sindsdien niet meer van af.
Kort weergegeven gaat ie als volgt:
- Bij Denekamp, achter Oldenzaal, de grens over naar Duitsland.
Dan de provinciale weg langs Meppen tot Bremen, en vervolgens de snelweg via Hamburg en Lübeck naar Puttgarden.
- Van Puttgarden (D) naar Rödbyhavn (DK), is de 1e veerpont oversteek (van ± 1 uur).
Dan via de snelweg langs Kopenhagen tot Helsingör.
Hier is de 2e veer-oversteek van de route (± 40 min) van Helsingör (DK) naar Hälsingborg (S).
- Van Hälsingborg langs Jönköping (E4), naar Stockholm waar de laatste en grootste (± 10 uur varen)
oversteek per nachtboot naar de havenstad Turku in Finland gaat.
Op deze boot is een hut niet verplicht, maar dan moet je wel ergens een slaapplek zoeken; in 't bagage-depot of de gangpaden.
Niet zo komfie, wel goedkoop en ietsje avontuurlijker dan "alles geregeld".
Ligt mij dus wel. Al kan het ook z'n nadelen hebben, zoals later zal blijken!

De route tot Stockholm is goed in twee dagen af te leggen.
De 1e dag heb ik 800 km gereden, en heb nét voor Helsingör (DK) op een camping overnacht.
De laatste 75 km vóór de boot van Puttgarden naar Rödby reed ik vanaf een raststätte met een Brabander samen die
op een Suzuki DR 800 een vakantie van 6 weekjes naar onder andere de Noordkaap op z'n planning had staan.
Hoezo jaloers? Hoewel... op een Suzuki...... da's ook niet alles! Geef mij maar MZ...
De 2e dag, van Helsingör tot Stockholm kwam ik dank-zij een beetje weg kwijt in Zweden op goed 700 km.
Na de overnachting op de boot kwam ik donderdag om 8 uur 's ochtends aan in de havenstad Turku... Finland.

Van Turku naar mijn schoonmoeder is zo'n 180 km; ik kwam mooi "rond de koffie" bij haar aan.
Ze wist niks van m'n komst, dus ze was stevig verrast.
Die dag heb ik verder "thuis" doorgebracht, en om me van de vermoeienissen van de reis te laten bekomen
had mijn zwager voor mij 's avonds de sauna opgestookt.
Dát had ik lang niet meer gevoeld zo'n echte houtgestookte Finse plattelands sauna. Herboren kwam ik er uit!

De volgende dag alles weer op de motor gesjord en op weg gegaan naar m'n collega's van de Finse MZ-Club.
Twee van hen wonen in het houten stationnetje van hun woonplaats Lievestuore... Ludiek !
Overigens, 95% van de gebouwen op het platteland en in de kleinere steden in Finland is van hout.
Na de persoonlijke kennismaking uiteraard een hoop gebabbeld. Ze hebben ook nog geregeld dat ik maandag
na het treffen bij hun dealer een nieuwe achterband kon laten monteren, en voor een schappelijk prijsje !

Ouderlijk huis van Mrs. O.T. - 95% van de huizen is van hout

Met nog wat vrienden van hen vertrokken we rond 5 uur met 5 motoren en een service wagen (Wartburg!) richting treffen,
zo'n 70 km verderop.
Hier bleek de kracht van mijn overbrenging, want terwijl m'n Finse maten op lege MZ's (bagage in de Wartburg) op de
stijgende en dalende wegen constant moesten schakelen, kon ik bepakt en bezakt lekker schakellui" rustig in z'n 5 blijven tokkelen.
De man achter me merkte dit ook, want later vroeg ie afgunstig "hoeveel tanden voor" ik had.
Bij het treffen aangekomen kwam ik net 8 km te kort om de 2000 km voor de "aanrijroute" vol te maken.

De organiserende Finnen hadden over buitenlandse deelname niet te klagen. Met 2 zijspannen en 7 solo's uit
Duitsland, 1 uit België, 3 uit Frankrijk (waarvan twee 150 cc-tjes!) en uit Nederland het knalrode zijspan van clublid
Marcel en mijn solo ETZ, waren de buitenlanders lange tijd in de meerderheid.
De MZ uit België werd overigens bemand door een Duitser die daar woont.
En die had onderweg in Zweden een Hollander op een Suzuki DR 800 gesproken (kleine wereld !) die hem kon vertellen dat er
tenminste één Hollandse MZ op weg was naar het Finse MZ-treffen.
Dát stelde de Duitser gerust. Omdat hij nog niet éne MZ die kant op had zien gaan twijfelde hij al sterk of het allemaal nog wel doorging.... Wél dus!
Van te voren waren er, voor zover ik wist, geen andere Nederlandse MZ-rijders van plan om naar dit Finse treffen te komen.
Toen ik echter nog geen 5 km van het treffen verwijderd was, geloof me of niet, bekroop mij een vermoeden dat Marcel best eens...
En toen ik bij de camping aankwam wist ik gewoon dat hij erbij zou zijn!
En ja hoor, meneer was met een paar Duitse vrienden deze kant op gekomen met z'n span.

Het treffen begon eigenlijk pas op zaterdag, en de opkomst van eigen Finse clubleden maakte aan de buitenlandse meerderheid gauw een einde.
Veel van de ± 70 leden van de jonge Finse Club zijn op dit treffen (langs) geweest.
De organisatie kon tevreden zijn.
Het was tenslotte hun 1e keer, dus ze wisten ook niet wat ze konden verwachten! Nou, wat mij betreft een geslaagd treffen.
Altijd weer leuk om nieuwe kontakten op te doen en met mensen uit verschillende landen te kletsen.
Beetje onwennig alleen dat de zon 's nacht weliswaar wel onderging, maar dat het niet donker werd. Zelfs niet schemerig.
Ik heb dan ook midden in de nacht staan fotograferen. Zonder flits, jawel!
De organisatie had zelfs wat prijsjes verzorgd voor de grootste afstand, de mooiste motor (op een MZ-treffen ???),
de lelijkste deelnemer, etc.
Het excuus voor mijn prijsje was "de beste troubadour". Ondanks dat ik heb zitten gitaarspelen en zingen!
Maar gezellig was het wel. En de camping was prachtig gelegen aan een meer (natuurlijk).
Zaterdag werd er ook nog een toertochtje gemaakt met een pannekoeken-stop onderweg. Echt prima dus.

Prachtig gelegen aan een meer.

Als je 2000 km rijden voor een treffen wel een aardig stukkie vindt, dan moet je weten dat ik lang niet de grootste afstand had afgelegd.
Hoewel de Fransen vanuit Duitsland (Travemünde) met de boot rechtstreeks naar Helsinki waren gereisd, en dus niet door Denemarken en Zweden waren gereden,
hadden ze vanaf Bordeaux toch zo'n 2400 km afgelegd. Op afgeladen 150 cc MZ-jes dus! Honderdvijftig cc !!!
Maar winnaar van de "verst weg" trofee was een Duitser die ruim 8000 km "aanrijroute" had, door eerst via Denemarken en Zweden naar Turku
te rijden, en vervolgens via de Noordkaap naar het treffen te tuffen.

Na het treffen mocht ik maandag eerst naar de stad Jyväskylä om mijn achterband te laten vervangen.
Daarna heb ik nog een klein "toertje" door Finland gemaakt, en ben wat verder het merengebied ingetrokken.
In Oost-Finland heb ik in de stad Savonlinna één van de 3 kastelen van Finland bezocht. Een andere staat in de
stad Turku (waar de boten aankomen en vertrekken), en dat heb ik op weg terug naar de boot bezichtigd.
Cultuur alom dus, alvorens weer af te reizen naar Zweden.

BIj de "hoefsmid" in Jyvaskylä.

Woensdagavond ging de route in omgekeerde richting. De boot kwam donderdag om 7 uur in Stockholm aan.
Vervelend incident was dat van een Noorse motorrijder, terwijl hij in een gangpad sliep, z'n rugzak gejat werd.
Dát is het nadeel van goedkoop en avontuurlijk; geen eigen afgesloten hut.
Kostbare dingen zaten er niet in, maar wel z'n motorsleutels.
Voor hij van de boot af kon moest ie z'n halve motor slopen om draadjes te kunnen verbinden enzo.
'T lukte hem wel, maar lullig, lullig!

De hinderlijke harde noord-oosten wind waar m'n MZ de hele heenweg tegenop moest boksen, waaide nog steeds, maar nu in ons voordeel.
Dat windje in de rug, plus het feit dat ik gemiddeld 10 km langzamer reed, zorgde voor een winst van zo'n 4 km per liter.
Heen, volgas (110-120km/u), verbruik ± 1:16, terug, halfgas (100-110km/u), 1 : 20.
Vanaf Stockholm kon ik donderdag probleemloos in één keer doorrijden tot Lübeck in Noord-Duitsland, waar ik een camping vond.
Met de bootverbindingen had ik geluk. Dat was aankomen, oprijden en meteen varen.
Vrijdag van Lübeck naar huis kon ik op m'n gemak blijven tuffen. Geen haast, lekker relaxed.

Werkpaard als pakezel bij een Fins meer

's Middags om half 5 leverde de ETZ 250 mij weer netjes thuis af. Zonder problemen, precies 4450 km na vertrek.
Een lang gekoesterde wens was vervuld.