Moll stelt zich voor.

Hallo brommer drivers,

Een Moll heeft zijn oude liefde weer terug gevonden en geniet weer volop van het besturen van mijn Capo du tutti capi. Vanaf mijn 19e jaar rij ik al op twee wielen. Eerst een paar Japanners, kawasaki en 2 Suzuki's. Daarna kwam vanaf 1986 mijn Moto Guzzi tijdperk in de vorm van een California 2 een mooie witte waar ik maar liefst 9 jaar en 250.000 km mee heb gereden. Daarna nog 2 twee california 1100, twee Quota's. Wat heb ik genoten van dit merk met een heerlijk karakter en sound van de dikke twin. Daarna kwam ik in een midlife crisis en vond ik de (en nog steeds) Falco van Aprilia een pracht bike. Mijn eerste pk monster voor mij en een totaal andere rijstijl van toeren naar niet ouwehoeren maar een beste snuf gas erbij!. En dat heeft Moll geweten. De bekeuringen kwam binnen en was het voor mij mij tijd om mijn familie Paracetamollen op te eten om de pijn te verzachten. Met 3000 km de achterband al versleten en 1500 Teuro's lichter aan bekeuringen en geen geluk met de Falco tijd om het weer rustiger aan te doen. Het geen geluk waren geen storingen maar helaas schuivertjes enz. Aangezien het beter is voor Moll en bike om de kleur rechtop en het rubber op de weg te houden heb ik na twee Falco's deze keuze gemaakt zonder er spijt van te krijgen om in 2001 op de Aprlia ETV CapoNord 1000 te stappen. Ik raakte de Falco aan de straat stenen niet kwijt behalve in Nijmegen bij Teo Lamers die toen ook Aprilia dealer was omdat Guzzi en Aprilia bij elkaar hoorden. Daar kwam ik voor heeeeel weinig aan deze Capo di tutti capi waar ik tot op de dag van vandaag geen spijt heb! Wat een heerlijk brommer is dat. Ideaal voor dit drempel landje met zijn snelheid beperkingen. In het begin ging ik er ook nog mee van de weg af! Nee folk, met de kleur rechtop en het rubber door de blubber. Ineens kwam de klad in het rijden. Had er geen zin meer in om in dit landje motor te rijden. Kreeg het ook steeds drukker met mijn fotografie http://www.jmfotograFie.nl en er moest een sleurhut van Suus komen, daardoor reed ik soms nog geen tank aan benzinesap leeg per jaar en stond mijn Capo di tutti capi alleen baas der aller bazen te zijn in zijn schuurtje. De meeste roest die er nu op zit komt van het stilstaan, helaas. Gelukkig heb ik mijn Capo niet weg gedaan want ik kon het toch niet over mijn hart krijgen om afscheid te nemen. Door het zware overgewicht wat ik toen had, ik woog een keer op mijn top 160 kilo, diabeet en een zeer slechte conditie, was het ook geen pretje om motor te rijden. Tijdens fotograferen ondervond ik ook heel veel problemen met mijn obesitas body. Vorig jaar heb ik besloten op advies van mijn Internist om een maagverkleining te laten doen om weer te gaan genieten van het leven zonder insuline spuiten en ellende van het diabeet zijn. 6 Juni vorig jaar was mijn datum in het Rhijnstate ziekenhuis Arnhem nu een jaar verder 63 kilo lichter!!! en geen insuline meer. Daarom heb ik mijn liefde weer terug gevonden omdat ik nu weer intens geniet van het rijden omdat ik zo heerlijk slank op mijn capo zit. Nu moet ik zelfs oppassen dat ik niet tijdens het keren op de weg onderuit ga wat al een keer is gebeurd omdat ik de bike niet meer kon houden. lichte schade was het gevolg. Mijn oude leren jas van 16 jaar geleden kan ik weer aan en van xxxx naar een L wel dan weet je het wel. De capo is weer up to date een Tom Tom 400 rider met headset en Moll is klaar voor het avontuur. ik kijk nu ook weer naar andere merken en lees motorbladen en ik ben geschrokken wat er is veranderd in motorland. Vele pk's, mappings en van alles controle om het op de weg te houden. De prijzen zijn er ook naar zie ik. Allemachtig wat kost een motor veel geld zeg als je een Multistrada van Ducati, die ik erg erg mooi vind, wilt aanschaffen. Ik ben een zelfstandige zonder poen dus blijf ik lekker genieten van mijn Capo di tutti capi. Ik ga lekker rond neuzen op dit forum en wie weet komen we elkaar wel ergens tegen in ons land en buitenland maakt niet uit als het maar een land is. Zelf kom ik uit Nunspeet.
😀 😎